W Gorce się nie wybierałam, nie było takiego planu. To, że spędziłam chodząc po szlakach 4 dni, to przypadek. Celem mojego wyjazdu były Pieniny, gdzie w sumie spędziłam dwa dni.

W Gorce trafiłam, dlatego że miałam w domu mapę dla niezdecydowanych. Z jednej strony była informacja, że jest to mapa Pienin, a z drugiej – mapa Gorców. Wrzuciłam ją do plecaka i pojechałam w góry. Więc, idąc za ciosem, uznałam, że właściwie to mam bazę wypadową w takim miejscu, że jest mi obojętne, czy chodzę po Gorcach, czy po Pieninach. Wszędzie tak samo blisko. Poza tym, tak wiele osób się zachwyca Gorcami, a ja nigdy po nich nie chodziłam.

Początkowo nie zachwycałam się się Gorcami, ale z każdym dniem byłam coraz większa estymą je darzyłam. Dzisiaj już wiem, wrócę tam…

Trasy układałam sobie tak, by wyszły z nich pętelki. Tak by wrócić, do mojego cudeńka, żeby nie mieć rozkminki co z dojazdem. W sumie, tylko raz zrezygnowałam z pętelki, zwyczajnie zapomniałam czołówki, i wiedząc, że będę wracać po zmierzchu – zrezygnowałam, z części szlaku. Przemieściłam się, zgodnie z górską tradycja, stopem.

---

---

---

---

---