Karkonosze były moja druga miłość górska, pierwszą są Bieszczady.

Dawniej bywałam co miesiąc, od wiosny, do później jesieni. Korzystałam ze świetnego połączenia PKP do Jeleniej Góry i Szklarskiej Poręby. Ileż to nocy spędziłam podróżując w pociągu Karkonosze. Noc z piątku na sobotę, w pociągu, cały dzień chodzenia, nocleg w jednym ze schronisk, w zależności gdzie doszłam, i niedziela znowu na szlaku i potem biegusiem, biegusiem by złapać nocny pociąg do domu. I w poniedziałek, jak każdy odpowiedzialny korpoludek, punkt 9:00 siedziałam przed komputerem w biurze. Trochę czasu minęło od tamtej pory. Powrotów w Karkonosze było wiele, a ile osób tu przywiozłam by zachwycili się nimi tak bardzo jak ja.

Odświeżenie swojej znajomości z Karkonoszami, zaczęłam od odwiedzin u samej królowej. Piękna i majestatyczna. Z cierpliwością wytrzymująca stada ludzi zdeptujące jej zbocza. Po prostu królowa.

Teraz moje spojrzenie na Karkonosze sie zmieniło. Szlaki zostały wykostkowane i nie przypominają szlaków górskich Ot taki spacerek, tyle ze nieco na wyższej wysokości. Ale widoki są nadal piękne. Na szczęście odkryłam Beskid Żywiecki – i on zajął miejsce Karkonoszy. To tam będę wracać.

---

---